Niet geheel onverwacht zijn we tijdig wakker. We kleden ons aan en na het Amerikaanse ontbijtje stippelen we onze route uit. Eigenlijk zijn er maar een paar dingen die we willen zien en besluiten niet de hop-on hop-off bus te nemen, ook uit zuinigheid. Het is allemaal best te lopen, tussen iedere stop zit zo’n 1,2 tot 2 km. Vol goede moed beginnen we om 09h15 aan onze wandeltocht door Chicago. Wat is het stil overal en we zien dat veel winkels ook pas om 10h00 open gaan. Goed om te weten, morgen staat “shoppen” namelijk op de planning.
Onze eerste stop is de Navy Pier. Het is er koud en verlaten. De ijsschotsen drijven gezamenlijk bijeen tegen de kades; het meer moet echt heel koud zijn. Dat hadden we ook al gezien vanuit het vliegtuig. Een deel van het meer is zelfs bevroren. Op het meer is niet veel te zien; het ligt er verlaten bij. ’s Zomers moet het hier druk zijn, met zeilboten. In ieder geval, dat maak ik op uit de vele ligplaatsen in de jachthaven. Op de Navy Pier staat ook een reuzenrad. Het draait wel maar om er nu met z’n tweeën in te gaan zitten…. We lopen door naar het Millenium Park, een volgende 1,6 km. De weg er naartoe leidt ons langs grimmige steegje maar ook over de ijzeren verroeste bruggen waar de auto’s overheen razen. Het is een enorm kabaal. Dit geeft het beeld van het Amerika dat we kennen van TV. Geweldig om er zo tussen te lopen!
Via een bijzondere aluminium brug zien we “The Bean” al liggen. Hé, we dachten dat er weinig toeristen waren in Chicago maar hier is het wel een beetje druk. Iedereen doet zijn best voor het ideale plaatje voor Insta en Facebook. Kijkt er wel iemand echt naar dit kunstwerk? Tijd voor een warme chocomelk en we schieten een tentje in aan de overkant van de straat. Lekker, even opwarmen.
Wanneer we voldaan zijn en buiten staan begint het te regenen. Zullen we dan toch een bus pakken naar onze volgende stop? “How much to the Willis Tower?” “5 Dollars and I have no change” zie de buschauffeur en daar staat we dus weer buiten. Zonder kaartje want tja, we hebben alleen een biljet van 20 dollar. Het regent steeds harder en zijn even de richting kwijt. Een aardige mevrouw helpt ons met de richting en als echte Hollandse meisjes stappen we verder in de, ondertussen, stromende regen. Doorweekt komen we aan bij Willis Tower maar met zoveel regen gaan we boven niet al te veel zien. Dan toch maar de taxi en naar een activiteit binnen: Adler Planatorium. Iets met het heelal.
De voorstelling over de maan wordt vertoond in een Omniversum. Het is fijn om even droog te zitten en naar een scherm te turen. Liz en ik worden wel af en toe draaierig en misselijk van de draaiende beelden.
Gelukkig, de regen is weg dus hup weer met de taxi naar Willis Tower. Binnen een minuut zijn we op de 103e verdieping. Was het nou 1.400 meter? Ik weet het niet meer maar het is hoog. We hebben er een prachtig uitzicht over alle kanten van Chicago. Het toppunt is natuurlijk het glazen balkon. Daar mag je in 1 minuut je foto’s en selfies maken. Niet naar beneden kijken! Ik vind het doodeng.
Met de metro gaan we richting hotel, we zijn het lopen wel een beetje zat. We eten bij de Italiaan om de hoek en liggen weer op tijd in bed. Morgen weer een dag
