Niemand heeft super geslapen. Het blijft elke keer wennen een nieuw bed maar we staan om 07:30 naast ons bed en krijgen een heerlijk ontbijt. We gaan vandaag de Panorama route rijden. De wifi doet het nog steeds niet dus de manager Chris legt ons uit hoe te rijden. Rond 9 uur zitten we in de auto en het eerste plaatsje is Graskop. Graskop is een heel klein plaatsje wat er een beetje Amerikaans uit ziet. Wat mist zijn nog de salonodeurtjes en houten terrassen (cowboys op paarden trouwens ook). Het is ook een “wit”plaatsje en veel is gericht op toeristen die hier allemaal door het dorp rijden als ze de Panorama-route rijden. Mick vindt er een Afrikaans masker dat hij graag wil hebben voor 5 euro. We drinken wat en eten een pannenkoek en een wafel. En niet onbelangrijk, we werken de sociale media bij. Hier is immers wifi.
Onze eerste echte Panorama-route stop is God’s Window. We betalen 30 Rand en mogen samen met andere toeristen naar het uitkijkpunt lopen. Daar moet het meest prachtige uitzicht zijn. Ja, het is prachtig maar na de foto gaan we weer door. We stoppen ook bij Lisbon falls, weer 10 rand en zetten ook deze waterval op de foto. Terug de auto in. Onderweg stoppen we bij een restaurantje aan de rivier de Treur, Potluck Boskombuis. Geen elektriciteit, geen gas, alles wordt gegrild. Als ik eens goed in de keuken kijk vraag ik me af of alles wel zo hygiënisch is. Het smaakt ons allemaal prima en genieten vooral van het uitzicht en de rivier waar een aantal kinderen probeert droog de overkant te halen.
Het is al half 3 als we onze weg vervolgen. Het is eigenlijk al redelijk laat om de hele panorama route te rijden. Het landschap is bergachtig en wijds. We rijden door kilometers aangelegde bossen, voor de bosbouw. Soms heeft het iets weg van Canada. Bij een verkoopstalletje in de bergen vindt Mick een groter mooier masker dus ook dat gaat mee.
De volgende stop is bij de Blyde River Canyon, waar we de bekende Potholes kunnen bewonderen. Hier is de toegang 50 rand per persoon en ook hier bewandelen we de aangegeven route over de Canyon en zitten een kwartiertje met onze voeten in het ijskoude rivierwater. Het is er relatief druk, ben benieuwd hoe het hier in het hoogseizoen (onze winter) uitziet. De Panoramaroute is een prima dagactiviteit maar voor ons geen “must-see”.
Na een ijsje ben ik het zat. Het is immers al 4 uur en zin verder te rijden om de Drie Rondavels te zien heb ik niet. We rijden terug. Als we om 5 uur in het huisje zijn blijkt de wifi te werken. “s-avonds eten we lekker buiten bij de Italiaan, Topilinos. Van de lange dag zijn we allemaal moe en na het toetjes rijden we met volle maag terug. Wat zullen we lekker slapen.