Zoals iedere morgen gaat bij ons om 8 uur de wekker. Het leven in Thailand begint vroeg en men eet hier ook redelijk vroeg. In veel restaurants gaat om 21:30 uur al de keuken dicht dus gaan we in dit ritme mee. Op tijd naar bed en om 8 uur er uit. De kinderen lopen vast vooruit naar de ontbijtzaal maar komen al snel terug met de mededeling dat er geen ontbijt is. Huh? Hotel zonder ontbijt gekozen? Het is niets voor mij en nog steeds verbaasd rijden we naar het dorp, naar Lemon Thym om te ontbijten. Het zijn heerlijke ontbijtjes met vers fruit en prachtig opgemaakt maar ook relatief duur. Iets later stappen we onze drie scooters en gaan we op pad. Het is vandaag droog en zonnig dus dat is mooi. Ongeveer 8 kilometer buiten Pai ligt Pai Canyon.
Vanaf het hoogste punt heb je een prachtig uitzicht over de canyon. Je kunt een stuk wandelen maar pas op, het is soms heel erg smal en er staan geen waarschuwingsbordjes of hekken. Wandelen in dan ook op eigen risico. De kinderen lopen zo over het smalle gedeelte en lopen verder. Robert staat letterlijk met knikkende knie op het smalle stuk, wil terug maar heeft zelfs moeite zich om te draaien om terug te gaan. Het is echt te hoog en zo lopen hij en ik een veiligere en route.
Op naar de Pambok Waterval. Ernaartoe is een mooie rit. We rijden wel 10 km over kleine weggetjes, door dorpjes en langs rijstvelden. De rit alleen al is de moeite waard. Bij de watervallen klauteren we wat naar boven maar we kunnen er amper bijkomen. Oh, dat was het dus. Jammer, dan rijden we mooie route maar weer terug.
Aan de hoofdweg hadden we al een leuk tentje gezien met hangstoelen die een mooi uitzicht gaf over de vallei. We rijden er naartoe en nemen er even ons uitrust momentje met een drankje en een brownie. In de verte, aan de andere kant van de vallei zien we een wit boeddha beeld. Wat zou dat zijn en hoe ver zou het op de scooter zijn. Andere backpackers vertellen ons dat er makkelijk kunt komen via Pai en het lijkt dus verder weg dan dat het is. Dus er naartoe!. Het blijkt inderdaad niet zo ver te zijn en Rob en Mick beklimmen de 292 treden naar boven. Liz en ik blijven beneden, mede omdat we geen dekkende kleding voor schouders en knie bij ons hebben. Dat is nou jammer 😉
Op de terugweg eten we een klein snackje vlakbij de Witte Boeddha en hangen nog wat in het zwembad van het hotel. Voor het avondeten rijden we door het dorp en komen we terecht bij Na’s Kitchen. Een klein restaurantje gerund door Na. Ze heeft een uitstekende waardering op TripAdvisor en dat blijkt niet onterecht. We eten er heerlijk en spotgoedkoop, rond de 12 euro met ons vieren. De dame zelf is ook nog een heel vriendelijk. Een aanrader dus! Ik zou nog graag even over de Walking Street lopen. Iedere avond wordt hier één straat van 17 tot 22 uur afgezet voor verkeer en staan er allerlei kraampjes. Vooral veel eten maar ook sieraden en kleding. Hier is goed zichtbaar dat Pai echt een hippie-dorp is. Oude hippies met harembroeken en sandalen komen hier samen. Het lijkt alsof ze hier al jaren zijn. En ik geef ze geen ongelijk. In Pai heb je werkelijk het idee dat de grote boze wereld ver weg is. Het leven hier is simpel een vreedzaam. Je scooter laat je zonder slot hier staan en alles staat open. We hadden hier graag langer gebleven maar komen ook zeker een keer terug. De Walking Street moet dus wachten to morgen. Weer op tijd liggen we in ons bed.