Het was vannacht echt heel koud! Het waaide en het heeft behoorlijk gesneeuwd. Toch maar op pad vandaag. Ik op mijn Uggs en Liz met haar bont gevoerde sneakers beginnen we te wandelen, langs de Rim. Het pad gaat langs de afgronden van de Canyon en natuurlijk zijn er altijd mensen die de hekjes passeren om een nog gevaarlijkere-uitziende foto te maken. Wat is er namelijk leuker dat vooral het thuisfront laten zien dat je aan het randje van de afgrond hebt gestaan! Met mijn hoogtevrees verbied ik Lizzy dan ook te ver op een overhangende rots te gaan staan; ik voel het letterlijk vanuit mijn bekken naar mijn hielen rillen…Ondertussen is het beginnen te hagelen. We gaan toch maar een restaurantje in voor een warme chocola met slagroom en een cola. En je hoor, we zitten nog geen 5 minuten of de zon breekt door. Na onze korte pauze vervolgen we ons pad. Bij een volgende fotostop komen Amerikanen op ons aflopen. “You want me take a picture of you both?” En daar staan we dan toch. Op een rots met op nog geen twee meter een oneindige afgrond. Ik lach voor de foto en klaar! Nu zij nog op de foto! How nice!
Het blijkt koud en er blijft ook neerslag vallen, in welke vorm dan ook. We gaan terug richting de camper. Op dat moment komt net de trein aan die twee keer per dag vertrekt vanuit Williams. Leuk om te onthouden voor een volgende keer of voor klanten. Door het beperkte zicht kunnen we deze middag ook geen helikoptervlucht meer doen. Zou een kadootje zijn van Lizzy voor mijn verjaardag. We besluiten naar Williams te gaan, een stadje op een uur rijden hiervandaan. Daan verblijven ook veel mensen wanneer ze naar de Grand Canyon willen gaan. Op de weg ernaartoe zie ik een bord van Bearizona en omdat Lizzy toch slaapt rijd ik er gewoon naartoe. Wanneer we binnen zijn maak ik haar wakker. We rijden van deel naar deel. Het is eigenlijk een soort Beekse Bergen maar leuk voor de afwisseling. We zien witte wolven, bizons en bruine en zwarte beren. En nog een heleboel andere dieren!.
Williams is een leuk stadje dat er nu nog wel een beetje verlaten bij ligt. Er zijn immers nog niet veel toeristen. Maar ik kan me voorstellen dat het hier in de zomer behoorlijk druk is maar ook gezellig. Er zijn veel winkeltjes die veel verkopen van Route 66. In een restaurantje, dat helemaal jaren-50-stijl is ingericht, eten we weer Nachos. Wederom weer genoeg voor twee! En ’s avonds hebben we dan ook genoeg aan een broodje en wat fruit.
